Bordeaux 2016 ,een feest

In februari vierde de Bordeaux in Amsterdam zijn jaargang 2016, afgelopen jaar op fles op de markt gekomen. Bijna 100 châteaux, lid van de Union des Grands Crus de Bordeaux, laten hun wijnen proeven in de Beurs van Berlage. Een unieke gebeurtenis, en uniek om dit te mogen organiseren. Met dank aan mijn équipe. Gelukkig zijn we verhuisd van Krasnapolsky naar de Beurs van Berlage, want het aantal inschrijvingen overtreft alle records.

Het zegt twee dingen: de belangstelling voor de wijnen uit de Bordeaux is veel groter dan menigeen denkt. En het zegt dat de verwachtingen van de proevers voor de oogst van 2016 hooggespannen zijn. Begin januari mocht ik dat zelf ervaren, bij mijn jaarlijkse proeverij van de laatste op fles gebrachte jaargang in Bordeaux. De jaargang is inderdaad van zeer hoog niveau, zeker noordelijk in de Haut-Médoc, rond Pauillac en Saint-Julien. Ook op de rechter oever zijn in 2016 geweldige wijnen gemaakt. Met dank aan een prachtige nazomer.

Goed beschouwd blijft het opvallen dat Bordeaux zichzelf iedere keer opnieuw weet ‘uit te vinden’. Natuurlijk zijn de wijnen krachtiger en rijper geworden, maar ondanks de klimaatopwarming zijn ze toch niet heel zwaar. De streek heeft blijkbaar het vermogen zich aan te passen, door bijvoorbeeld aanplant van meer laatrijpe druiven, zoals cabernet sauvignon, of petit verdot. En natuurlijk door zorgvuldig werk in de wijngaard.

Ook zijn er relatief koele terroirs die het beter doen als het warmer wordt, zoals in het oosten van Saint-Emilion of in het noorden van de Médoc. En warmte leidt tot meer waterstress, en meer waterstress zorgt in Bordeaux voor betere wijnen met meer concentratie. Dat is ook precies gebeurd in 2016. Bovendien was het een koeler jaar, met een prachtig najaar. En dat is en blijft het geheim van Bordeaux. Het blijft een streek die je nooit moet afschrijven.

Na de prachtige proeverij van de Bordeaux van 2016, afgelopen maandag –meer dan 1000 bezoekers, staan we nu weer met beide benen op de grond. Even afkicken. En even tijd om me voor te bereiden op het volgende event: de primeurproeverij. De Union des Grands Crus de Bordeaux organiseert twee ochtenden waarop de wijnen van de leden kunnen worden geproefd. Maar daarmee is de kous niet af. Want de situatie in Bordeaux is altijd heel complex. En lijkt elk jaar complexer te worden. Want een aantal leden van de UGCB wenst de wijnen niet te presenteren op de gemeenschappelijke proeverij. En dat aantal lijkt steeds te groeien, hoewel sommigen terugkeren in de moederschoot.

Zo viel er een paar weken geleden een mailtje in mijn virtuele brievenbus dat de wijn van Haut-Bages-Libéral (Pauillac) samen met die van Ferrière (Margaux, van dezelfde eigenaar) ter plekke in Pauillac kan worden geproefd. Leuk idee, maar ik heb toch per omgaande een mailtje gestuurd dat ik daar geen tijd voor heb. Zonder overigens een reactie te krijgen. Dat de premiers crus hun wijnen apart willen presenteren, omdat ze bang zijn met het ‘gewone volk’ te worden vergeleken, daar kan ik nog inkomen. En dat sommige tweede crus dat ook doen, zoals Léoville-las-Cases of Ducru-Beaucaillou, daar zijn we inmiddels wel aan gewend. Maar tegenwoordig moet je ook nog apart naar Pichon-Longueville en Léoville-Poyferré, om er een paar te noemen, of naar Conseillante. Allemaal leden van de UGCB, maar duidelijk afvallige leden. Heel irritant.

De kwaliteit van 2018 maakt dit soort gedrag ook mogelijk. Tijdens de proeverij van 2016 fluisterden meerdere producenten me in dat hun 2018 minimaal net zo goed zou zijn als de 2016, en met 2010 en 2016 tot de top drie van hun beste wijnen ooit zou kunnen behoren. Dat maakt het gemakkelijker de wijnen te verkopen. Zeker na de kleine, door de nachtvorst getroffen oogst van 2017. Dat voorspelt ook weinig goeds voor de prijzen van de wijnen. Die zullen er ongetwijfeld niet lager op worden. Dat is Bordeaux. Soms zit het mee, soms zit het tegen. We moeten ons er bij neerleggen.

Ronald de Groot